Een exploot is een ambtshandeling

Van belang

Artikel 37 van boek 3 van het Burgerlijk Wetboek (BW) geeft aan dat de bewijslast voor het ontvangst van een verklaring (lees: rechtshandeling) bij de verzender rust. Dit impliceert dat dergelijke verklaringen het best gedaan kunnen worden bij exploot omdat, mede door betekening van het exploot door een deurwaarder, dit onomstotelijk bewijs is die de rechtshandeling definitief vastlegt.[1] Een eventuele wederpartij kan dit dan niet ontkrachten.

Conclusie

Dit is van belang bij bijvoorbeeld koopovereenkomsten. Stel dat één van de partijen een aanbod doet en de andere dit aanvaard, dan is het aanbod en de aanvaarding genoeg om een overeenkomst tot stand te laten komen (art. 6:217 BW). Als de aanvaarding echter later aankomt bij de ontvanger dan dat de ontvanger zijn aanbod herroept, dan is de overeenkomst niet rechtsgeldig tot stand gekomen (art. 6:219 BW). Dit in lijn met de ontvangsttheorie (art. 3:37 BW) die hierboven besproken is.

Van belang is dus dat een partij die zeker wilt zijn dat een rechtshandeling is aangekomen een deurwaarder inschakelt. Die kan bij exploot de rechtshandeling voltooien. Voor een exploot wordt in de leer een tweevoudige betekenis aangehaald: 1. Ter aanduiding van de ambtshandeling van de gerechtsdeurwaarder; 2. Ter aanduiding van de akte waaruit die ambtshandeling blijkt.[2] Een exploot wordt hierdoor mede gezien als authentieke akte.

In bovenstaande betekenis van een exploot valt op dat in beide gevallen het woord ‘ambtshandeling’ voorkomt. Ambtshandelingen zijn ‘‘handelingen die de gerechtsdeurwaarder als openbaar ambtenaar verricht op basis van een uitdrukkelijke bevoegdheid die hem bij of krachtens de wet is verleend.’’[3] Het verrichten van een ambtshandeling geeft toestemming bepaalde gegevens op te zoeken in de Basisregistratie Personen (BRP). Dit kan van belang zijn wanneer een deurwaarder bijvoorbeeld een adresverificatie wilt doen alvorens het exploot te betekenen.